Wat zijn vieze plaatjes?

Een paar weken geleden heb ik een paar briefkaarten gekocht van Les Deux Garçons. Het is de werknaam van de kunstenaars Michel Vanderheijden van Tinteren en Roel Moonen. Een geitje (of is het een eenhoorntje?) vol met glanzende roze-groene strikjes en diamanten broches, ligt braaf op haar zij. Ik vraag me af hoe dit lammetje gefotografeerd is, met al deze smetteloze versieringen en de hoorn op haar kopje. De tweede kaart geeft meteen antwoord op die vraag: twee wollige kittens zitten met hun buiken aan elkaar; ze hebben geen achterlijf. Het is duidelijk dat dit taxidermi zijn, ofwel opgezette dieren. De beelden intrigeren me door de combinatie van aantrekkelijke aaibaarheid en de weerzin die ze tegelijkertijd bij me opwekken. Het doet me een beetje denken aan oude schilderijen met vanitas-symboliek. Luxe en schoonheid en toch vol sterfelijkheid, angst en vergankelijkheid. 

Een beetje besmuikt heb ik de kaarten op mijn tafel liggen. Ik laat ze aan wat mensen zien en de kaarten roepen veel afkeer en walging op. Het zijn beelden die blijkbaar aan diepe taboes raken.  

Deze week zie ik op het journaal beelden van militairen op zoek naar „menselijke resten” in de wrakstukken van een vliegtuig in de Oekraine porren. Langs snelwegen worden colonne-selfies gemaakt. Het blijft me boeien welke beelden tegenwoordig wel en niet getoond mogen worden en wat als schokkend wordt ervaren.  

 

 

De website van Les deux garçons is under construction. Wat meer informatie over dit kunstenaarsduo vind je onder andere op http://www.jaski.nl/artists/les-deux-garcons