Matter of life

Er hangt een rare lucht in de tentoonstellingsruimte van het MU. De grote brokken vet van het project Fatberg ruiken naar witte chocolade volgens de man achter de balie. Een opstelling met duiven stinkt, ja, zoals alleen duiven stinken. Geen appetijtelijke combinatie.

Er zijn werken die in eerste instantie uitnodigen om dichtbij te komen, maar me daarna weer snel een stap achteruit laten doen. Ik houd mijn handen in mijn zakken zodat ik per ongeluk niets aanraak. 

Kunstenares Charlotte Jarvis is bezig met een project waarbij ze gezonde cellen uit haar lichaam wil laten veranderen in kankercellen. Na het zien van een filmpje in haar installatie en een kluisje voor de cellen heb ik geen honger meer. Ik zie verder barbeque-sauzen gemaakt met cobalt 60 gemanipuleerde ingrediënten, eetbare schimmels die je thuis kunt laten groeien op giftig afval en plastic en er is spray om je DNA te verhullen. Mike Thompson heeft zich voor zijn project Fatberg laten inspireren door de vondst van een stuk vet ter grootte van een bus in de rioleringen van Londen. Stuk voor stuk indringende en actuele werken die mij persoonlijk bezig houden: de kwaliteit van mijn eten, mijn privacy, mijn gezondheid, de macht van Big Corp. 

Kunstenaars zijn in deze tentoonstelling op zoek naar een hele nieuwe taal en beeldtaal waarvan het resultaat poëtisch en confronterend is op een heel nieuwe manier. Ik kan het maar ternauwernood bijhouden. Bedwelmd door de beelden, geuren en boodschappen zit ik even op een bank bij te komen. Twee levende zebravinken fladderen tegenover me in een installatie van Jalila Essaidi. De confrontatie met het beeld van hun hersencellen doet hun niets. Ze pruttelen en koeren onbekommerd. Ik ga maar eens nasi eten. Maar niet te vet vandaag.     

 

Nog een paar dagen te zien op MU | Strijp S. Curator is William Myers. www.mu.nl