Garage Grit
De nieuwe tentoonstelling in het MU heet Garage Grit; On art, travel, traffic and the future. Alleen deze titel alleen is al een reden om te gaan en de tentoonstellingen in het MU weten me meestal wel te raken of te verrassen.
Er is veel te zien deze keer: grote beschilderde motorkappen, grommende en gillende auto’s, films. Toch spreekt me het ingetogen werk van Hansjorg Schneider me het meeste aan. Hij maakt ingetogen plattegronden, meestal maar 1 bepalende kleur. De wegen zijn uitgeknipt of uitgesneden in karton. Als ik er wat langer bij stil sta merk ik hoe ik langzaam in het werk getrokken word. Waar kijk ik naar? Waar ben ik? Het voelt alsof ik zowel op bekend als op onbekend terrein ben. Een zeker wantrouwen komt er ook nog bij. Is dit “echt” of “bedacht”? Als NLP-er weet ik dat de kaart niet het gebied is. Maar toch. Het werk stelt mij op een zachte manier fundamentele vragen.
Het werk van Arcangelo Sassolino stelt ook fundamentele vragen, maar meer op een “van dik hout zaagt men planken” manier. Geen ontkomen aan zijn mening, of aan het enorme werk dat hij heeft gemaakt. Een gigantische motor op een nog grotere ijzeren tafel. Uit de motor hangt een zak diesel als een plaszak naast het bed van een zieke patient. Waar haal je in hemelsnaam zo’n enorme ijzeren operatietafel vandaan? Het mariabeeldje van Thomas Marecki in een oliedrum is ook niet subtiel, maar zeker niet minder fraai.
Activisme in de kunst, ik zie het steeds vaker. Dat vind ik opwindend, ergelijk, soms lelijk, soms mooi, maar slechts zelden saai.
MU Eindhoven
16 augustus tot 29 september 2013
